Renaissance

Het is als iets dat ik voel opborrelen. Of misschien ben ik het zelf die door het wateroppervlak breek om een nieuwe wereld te aanschouwen. Of misschien is het dezelfde wereld en ben ik het die, herboren, hem opnieuw mag ontdekken. Dit is wat niemand je vertelt, dat het ontwaken uit de babyroes in stapjes gebeurt. En mijn kind is nu 2,5+ jaar!

Shanelle van @reelmomstuff maakte er een ganzenbord van, The Game of Motherhood. Beginnen doe je als trash mom in de newbornfase - geen tijd om aan jezelf te denken - waarna je rond jaar twee vervelt tot trash mom met accessoires. Ik zag deze post kort na mijn jongste zijn tweede verjaardag toen ik net nieuwe make-up had gekocht om mijn wallen te verstoppen. Heel accuraat. Met mijn dochter ging het trouwens net zo.

The Game of Motherhood van @reelmomstuff

Ondertussen ben ik aanbeland bij de fase ‘het mag ook weer eens wat meer over mij gaan’. Ik ben meer dan zorgen voor. Ik wíl meer dan zorgen voor. Nu ik opnieuw aan het solliciteren ben stel ik me nieuwe levens voor. Wie ben ik als boss bitch? De laatste jaren lag de focus zo sterk op het gezin dat ik even vergat wat er nog allemaal mogelijk is. Alsof het me nu pas weer te binnen schiet.

En in die renaissance besloot ik dat het tijd was voor nieuwe foto’s. Tien jaar geleden liet ik er nemen die ik nog steeds overal gebruik. Maar ondertussen hebben de jaren en het slaapgebrek hun werk gedaan en kan ik mijn verworven maturiteit staven met nieuwe rimpels. Tijd voor een update.

En het resultaat is *gasp* subliem. Wie is deze vrouw? Het is als in een spiegel kijken die beaamt: ‘maar gij kunt dat wel, dat zie je toch vanzelf’. Zelfvertrouwen opkrikken, check. Het zijn maar foto’s, een projectje van mijn ijdelheid, en als ik even niet oplet komt het woord decadent in me op. Maar het is ook een volle ja op de zucht die dit leven is. Ik leef nu. En als ik het niet nu doe, wanneer dan wel?

Wel … Binnen tien jaar bijvoorbeeld, want ik plan er een reeks van te maken. Niet om het verval te documenteren, hoewel mijn inner critic zich al zwaar heeft uitgeleefd op wat de selectie niet haalde. Maar om mijn tijd hier op aarde te vieren met wat main character vibes. Als elixir tegen alle zwaarte in de wereld. Om persoonlijke groei te manifesteren door uit mijn comfortzone te stappen. Strike a pose, patat, steek uw nek eens uit. Ja, letterlijk, en rechte rug, kin omlaag.

Laat u zien, je mag er zijn.

(Foto's @samtang.be)