Idris, mijn klein duveltje

Idris, mijn klein duveltje, papa zegt dat het tijd is dat je drie wordt.

Zal je dan niet meer …

Boterhamworst tegen het raam plakken?

Met je kleren aan het zwembad in springen?

De afwaszeep leegspuiten over je been?

Je tandenborstel in de wc gooien?

Alles wat mama kookt onthalen op ‘bweurk’?

Je schoenen, de grond, de tafel … alles volkrabbelen met stift?

Koude melk vragen, die toch warm moet zijn, om ze dan niet op te drinken?

De hond knijpen, op hem gaan zitten, aan zijn oor trekken of zijn staart vastgrijpen?

De hond nadoen en een drolletje leggen in de tuin, en het dan uitschateren als die het sneller opsmikkelt dan mama met haar ogen kan knipperen?

De hele dag alleen maar mama, mama, mama willen, pakke, pakke, pakke, en sjootje zitten?

Vijftien keer per maaltijd weglopen van tafel en na tien minuten terug ‘onge’ hebben?

Liever op de zetel in slaap vallen wanneer niet mama maar papa je naar bed moet brengen?

Je handen in je yoghurtje steken in plaats van het op te eten?

Pastaslierten om je oren hangen?

De deur terug dicht doen om ze zelf open te doen?

‘s Ochtend wakker worden telkens ik het bed uit sluip?

Zelf nagellak aanbrengen … op je hele hand en voet?

Luidop lopen vloeken (tàmme, tómme)?

Een crisis krijgen om … eender wat?

Je pipi zelf weggooien en met wat je morst op de toiletbril beginnen vingertekenen?

Idris, mijn klein duveltje, papa zegt dat het tijd is dat je drie wordt.

Maar zal je dan nog …

Zo heerlijk kirren?

Spontaan beginnen springen uit enthousiasme, met je handjes in de lucht?

Zo schattig sozji zeggen, of asje-asjeblief?

Zo zoetjes komen knuffelen, en voelt je haar dan nog als suikerspin wanneer ik er mijn neus in steek?

Vrolijke liedjes zingen?

Mijn hart doen smelten wanneer je zegt: ikke mama lief?

– Ik vind jou ook lief, vriendje.