Vorige week was het verjaardagsweek, een wervelwind aan taart, pakjes, feestjes, slingers en een heel blije kleuter die bij momenten niet meer goed wist waar ze het had. Toen de gekte weer ging liggen moesten we even bekomen. Daarom met een beetje vertraging een terugblik op Maite’s vijfde (!) verjaardag in woord en beeld.
Wat je ziet op de 5️⃣ foto’s:
1 ) De verjaardagscirkel, een soort altaartje waarrond gedanst wordt (‘de aarde draait rond de zon …’) en dat als versiering op de kast blijft staan.
2 ) Jarig in de klas.
3 ) Feestje met de vriendjes op de kinderboerderij.
4 ) Bedankje voor de vriendjes (zakjes gemaakt door moesjke 💛).
5 ) Favo taart op het familiefeestje.
Lieve Maite,
Mijn kleine grote meid. Een heel gelukkige verjaardag aan de allerliefste. Nu ben je vijf, nu ben je groot. In de interpretatie van je vriendjes ben je vanaf nu de baas. Daar moeten we het nog eens over hebben. Maar je bent vooral heel goed gezelschap, altijd klaar om ons mee op avontuur te nemen. Samen zijn we leeuwen, eenhoorns of haaien, boef en politie, mama en baby dino, afwisselend zowat elke pup van de Paw Patrol of een van de vele andere aliassen die je met je rijke fantasie bedenkt. ‘Wuuuuuhuuuuuw’, galoppeert er soms een juichend spook door de living, of is het een paard? ’Mama, en nu moet jij dat zeggen’, volgt er dan. Jij bent acteur en regisseur tegelijk, maar je hebt het niet getroffen met je medeacteurs, die steeds weglopen om naar het toilet te gaan of te beginnen koken. Stel je voor!
Lief kind, jij. Soms zeg je uit het niets: ‘mama, jij bent mijn beste beste beste beste beste vriend’. Jij ook de mijne schat. Twee minuten later kan er evenwel volgen: ‘mama, jij bent kaka, hihihi’. Wel, bedankt. Soms loopt er geen vijfjarige door ons huis maar een heuse tiener. Beetje bijdehand. Mijn favoriete uitspraak van je? ‘Oh Diezjes’. En ondertussen praat je ons zowat onder tafel, dus dat belooft.
Je vindt het niet altijd leuk dat je me moet delen met je broer, of dat hij je speelgoed afpakt. Je durft hem al eens (per ongeluk) half te wurgen bij het verplaatsen, maar meestal ben je de meest zorgzame grote zus. Wanneer je hem hoort huilen kom je snel aanlopen met een speelgoedje. En dat ben jij ten voeten uit. Want ook al ben je nog zo klein, je leeft je meteen in anderen in. En als dat niet lukt dan stel je eindeloos veel vragen. Zoals toen we De Leeuwenkoning keken. Waarom heeft Scar Mufasa doodgemaakt? Waarom wil hij zelf koning worden? En waarom loopt Simba weg? Op repeat. Maar dat heb je slim gezien, zo leer je nog wat.
Ik kijk door oude fotoboeken en kan bijna niet geloven hoe hard je bent veranderd op zo’n korte tijd. Als er een iets is dat me met de neus op de veranderlijkheid van het leven drukt dan is het wel dit: die flickerfilm van een jeugd fast forward. Maar jij bent het nog steeds: lief en koppig, nieuwsgierig en een doorzetter. Laatst fietste je 24 km op je eigen fietsje omdat je in je hoofd had dat je op eigen kracht bij het ijssalon wou geraken, ook al duurde dat iets langer dan je in gedachten had. Ook op het oudercontact - Maite is een rustige kleuter, kan zich goed concentreren maar heeft wel een eigen willetje - herken ik veel van mezelf in jou. Je wil al leren lezen en ik kan je eender wat dicteren. Je kent alle letters en schrijft ze heel mooi op. En jouw tekeningen - van huizen, van dieren, van ons - kunnen zo aan de muur.
Dat betekent ook dat we soms botsen. En ik maak me al eens zorgen dat ik jou uit het oog verlies. Maar als we dan samen ‘vertellen’, ’s avonds voor het slapengaan, en je me zegt dat je favoriete moment van de dag nu is, samen knuffelend, dan weet ik dat het goed zit. Want hoewel ik je bij momenten best eens op pauze zou willen zetten, kan ik je tegelijk niet missen. Wij zijn onafscheidelijk, en dat verandert heus niet. Dus op naar een heleboel nieuwe avonturen, momenten waarop ik me naast jou op de grond wil leggen en ook een potje krijsen, en vele andere waarop mijn hart smelt en ik denk: dit is het schoonste dat ik ooit heb beleefd.
Comments