Het was gezellig, Kerstman, maar dank u, daag en tot volgend jaar. De opluchting! Eindelijk is het uit met die feestdagen. Uit met geschenken bedenken, zoeken, vergelijken, bestellen, ophalen en inpakken. Inpakken, inpakken, inpakken. De mentale arbeid van Kerst die vooral door vrouwen gebeurt terwijl de Kerstman met de pluimen gaat lopen. Ik kan niet ontkennen dat ik op het laatste van bijna 40 zelfgeknutselde kerstkaartjes een paar frustraties heb uitgewerkt. Adresseren, frankeren, bezorgen. De overprikkeling, van een huis vol spullen, vol stemmen, vol verwachtingen. La Grande Bouffe en suikershock. Overdaad.
Maar dat is niet wat we onthouden. Zonder twijfel filtert mijn geheugen er de mooie herinneringen uit, om die met een laagje kaneelsuiker en wat engelengezang te blijven afspelen telkens ik terugdenk aan deze periode. Zoals ik dit jaar zo uitkeek naar een bezoek aan de kerstmarkt tot ik, eens daar, besefte dat ik de massa’s uit mijn herinnering had gefilterd.
Wat ik zal onthouden is niet het gekibbel maar de gevulde tafel met de hele familie eraan, kaarsjes en Michael Bublé op repeat. De nichtjes en neefjes die in hun eigen universum met elkaar spelen alsof morgen niet bestaat, niet het gekrijs en de momenten waarop ze totaal overprikkeld en oversuikerd voor geen meter meer luisteren en eisen dat hun honderdste cadeau sito presto wordt geleverd per spoedbestelling uit de Noordpool.
Ik onthoud de kerstwandeling, niet de natte voeten. Hoe lekker het eten was, niet hoe laat het werd opgeschept. De tijd die ik al knutselend doorbracht met mijn dochter, of al kaartjes rondbrengend bij de buren in het ‘postbakje’ van haar fiets, niet hoeveel ik er uiteindelijk alleen heb gemaakt.
Tussen alle kerstballen die ik in de lucht probeerde houden door was er een klein zijprojectje waar ik mij mee amuseerde. Elke kerstkaart kreeg een mini envelopje opgeplakt met daarin een van 8 blind gekozen nieuwjaarsvragen. Het vereiste vouwwerk was nog net haalbaar voor mijn stoffige origamiskills. De vragen redelijk klef maar als de feestdagen ergens goed voor zijn dan is het wel dat je ze als excuus kunt gebruiken voor zeemzoetigheid. En omdat ik al een paar jaar op rij een soort ‘year in review’ wil doen om me meer bewust te worden van mijn verwezenlijkingen en de richting waarin ik uit wil gaan maar dat telkens zo lang uitstel tot het zinniger lijkt om nog een jaar te wachten, heb ik de vragen maar meteen zelf beantwoord ook.
Je vindt mijn antwoorden hieronder, maar ik ben vooral benieuwd naar de jouwe. Kies je een vraag uit en laat je het antwoord achter in de comments?
Waar ben je het meest trots op uit 2023? Dat ik voor de tweede keer mama werd (uiteraard)
Wat leerde je in 2023 dat je nooit zult vergeten? Dat je zelfs de grootste troep uiteindelijk wel opgekuist krijgt
Als je een droom zou kunnen waarmaken in 2024, welke zou dit dan zijn? Een verre reis maken
Als je in 2024 iets nieuws zou moeten uitproberen, wat zou dat dan zijn? Een dagelijkse stretch-/bewegingsroutine
Wat zou je in 2024 het liefst uitnodigen in je leven: vriendschap, avontuur of innerlijke rust? Innerlijke rust
Wat staat in 2024 bovenaan jouw bucket list? Een inspirerende halftijdse baan vinden
Wat is je mooiste herinnering uit 2023? De geboorte van Idris
Welk project haal je in 2024 uit de koelkast? Mijn carrière
(Omslagfoto: Anna Peipina)
Comments